در سال 2021، زمانی که مارک زاکربرگ فیسبوک را به “متا” تغییر نام داد، برآورد کرد که متاورس می‌تواند در عرض یک دهه به یک میلیارد نفر دست یابد و تمامی جلسات مجازی در متاورس تشکیل شود. کمی بعد، بیل گیتس پیش‌بینی کرد که در عرض دو تا سه سال، “بیشتر جلسات مجازی از نمایشگرهای تصویری 2D—که من آن را مدل Hollywood Squares می‌نامم، به متاورس، یعنی یک فضای سه‌بعدی با آواتارهای دیجیتال، منتقل خواهند شد.”
در پاییز 2022، مایکروسافت از همکاری با متا خبر داد که طی آن، پلتفرم همکاری واقعیت ترکیبی Mesh و مجموعه برنامه‌های Microsoft 365 به محصولات Quest متا اضافه می‌شوند. متا همچنین Horizon Workrooms را برای برگزاری جلسات معرفی کرد. شرکت Accenture در اکتبر 2021، 60,000 هدست Oculus خریداری کرد تا کارمندان جدید خود را آموزش دهد و متاورس مخصوص خود به نام “Nth floor” را ایجاد کرد که شامل نسخه‌های دیجیتال برخی از دفاتر خود به همراه کافه‌ها و آواتارهای دیجیتالی بود.
با این حال، تقریباً سه سال بعد، هنوز هم کارمند متوسط دفتر برای ملاقات با همکاران خود هدست نمی‌زند. طبق تحقیقی که در فوریه توسط Omdia منتشر شد و 400 شرکت بزرگ از صنایع مختلف را بررسی کرده است، در حالی که 90 درصد شرکت‌ها می‌توانند موارد کاربرد واقعیت گسترده (XR) را در سازمان خود شناسایی کنند، تنها یک پنجم از آنها در این فناوری سرمایه‌گذاری کرده‌اند.
بازنگری متاورس برای تشکیل جلسات مجازی در متاورس
اما این به معنای پایان دیدگاه جلسات مجازی در متاورس نیست. کارشناسان معتقدند که شرکت‌ها در حال جستجوی بهترین موارد استفاده از متاورس هستند. آنها اضافه می‌کنند که خود متاورس—که در حال حاضر یک کل یکپارچه نیست بلکه مفهومی است که در چندین دنیای مجازی و پلتفرم پراکنده شده—نیاز به بازنگری دارد تا برای انواع مختلف کارمندان به خوبی عمل کند و فناوری‌هایی که برای دسترسی به آن استفاده می‌شود نیز باید بهبود یابد.
متاورس باید به گونه‌ای ساخته شود که نیازهای واقعی افراد را در نظر بگیرد. این بدان معناست که باید بررسی شود که کارکنان در متاورس چه احساسی دارند. همچنین باید اقداماتی برای مقابله با تنهایی که برخی از آنها در فضاهای مجازی دارند، انجام شود. تکنولوژی فعلی افراد را بیش از حد از واقعیتشان دور می‌کند و مردم نمی‌خواهند برای مدت‌های طولانی در این وضعیت باشند.
او معتقد است که متاورس باید «واقعیت ما را تقویت کند، نه اینکه آن را جایگزین کند.» به این معنا که این فناوری باید فراتر از تکرار محیط کاری حضوری باشد. افراد می‌توانند از این فناوری برای ملاقات در مکان‌های جذاب مجازی مانند قله کوه‌ها یا سیاره مریخ استفاده کنند. همچنین می‌توانند محیط‌های کاری مجازی را متناسب با نیازهای خاص تیم‌های خود طراحی کنند.
وان زلدرن می‌گوید: «ما فرصتی داریم که خودمان باشیم، در جایی که می‌خواهیم کار کنیم و به شکلی که می‌خواهیم ملاقات کنیم. این نباید به مدیران یا توسعه‌دهندگان تکنولوژی بستگی داشته باشد که چگونه بخواهیم متاورس را تجربه کنیم. باید به مردم آزادی بیشتری برای انتخاب و ساخت محیط‌های کاری‌شان بدهیم.»
استفاده از متاورس بیشتر است یا فناوری‌های دیگر؟
شرکت‌ها، به نوبه خود، احتمالاً در استفاده از فضاهای مجازی گزینشی عمل می‌کنند. رولف ایلنبرگر، مدیرعامل و بنیان‌گذار VRdirect، که بر روی نرم‌افزارهای واقعیت مجازی برای شرکت‌ها تمرکز دارد، می‌گوید: «شرکت‌ها در تلاش هستند تا شناسایی کنند که واقعیت مجازی کجا واقعاً ارزش افزوده ایجاد می‌کند.» او اضافه می‌کند: «هیچ دلیلی وجود ندارد که از یک فناوری جدید برای چیزی که به خوبی در یک تماس ویدئویی قابل انجام است، استفاده کنیم.»
علاوه بر این، تمایل به پذیرش فناوری واقعیت مجازی همچنان یک مانع باقی مانده است. این موضوع به این دلیل است که برخی افراد استفاده از هدست‌ها را غیرطبیعی می‌دانند و شیب یادگیری فناوری را زیاد و دشوار می‌پندارند. حتی هدست‌های Vision Pro اپل، که از لحاظ عملکرد پیشرفت‌های بزرگی داشته‌اند، انتظار نمی‌رود که بیش از ۵۰۰,۰۰۰ دستگاه در آمریکا در سال جاری به فروش برسند.
جی.پی.گوندر، معاون و تحلیل‌گر ارشد در تیم آینده کار در مؤسسه تحقیقاتی Forrester، می‌گوید: «واقعیت مجازی در دهه گذشته به میزانی که مردم تصور می‌کردند، رشد نکرده است. این فناوری مدت‌ها با شکست‌ها و انتظاراتی که از واقعیت فراتر بودند، مواجه بوده است.» او اضافه می‌کند که سخت‌افزارهای سبک‌تر و بهتر که شبیه به یک جفت عینک باشند، ممکن است شاهد پذیرش گسترده‌تر باشند. با این حال هنوز واقعیت مجازی نتوانسته است به این نیازها پاسخ دهد.
ایلنبرگر می‌گوید که مشاهده می‌کند شرکت‌ها به‌طور فزاینده‌ای از فناوری واقعیت مجازی برای آموزش‌های ایمنی و در حوزه‌هایی که کارکنان به شیوه‌ای عملی‌تر محصولات را توسعه می‌دهند، مانند مهندسی و تولید خودرو، استفاده می‌کنند. به عنوان مثال، شرکت UPS از فناوری واقعیت مجازی برای آموزش رانندگان خود استفاده کرده است. Fidelity از این فناوری برای ورود از راه دور کارکنان جدید بهره برده و Walmart نیز برای آموزش کارکنان در فروشگاه‌های خود از آن استفاده کرده‌است.
دفاتر حقوقی در متاورس
اما برای برخی افراد، ارزش گردهمایی در متاورس به تنهایی اثبات شده‌است. مادلین زنس، یک وکیل مستقر در تورنتو، دفاتر حقوقی خود را در متاورس دارد. او با همکاران و موکلان خود در ساختمان پنج طبقه‌ای در دنیای مجازی Somnium Space ملاقات می‌کند.
با حضور در متاورس، مادلین زنس توانسته‌است شبکه‌سازی و بازاریابی بهتری برای شرکت حقوقی خود، که در زمینه‌های حقوق تجاری و وب3 فعالیت می‌کند، ایجاد کند. او معتقد است که این حضور به ایجاد ارتباطات عاطفی بیشتر با افراد کمک می‌کند. او معتقد است پلتفرم‌های متاورس با طبیعت فراگیر خود این امکان را به کاربران می‌دهند که حرکت کنند، احساسات خود را نشان دهند و با یکدیگر در تعامل باشند. این تجربه بسیار شخصی‌تر از محدود شدن به یک کادر کوچک در یک تماس ویدئویی گروهی بزرگ است.
با این حال، توسعه و پذیرش متاورس به دلیل ازسرگیری سفرهای کاری پس از شروع پاندمی کووید-19 به تأخیر افتاده‌است. یک سال پس از آشنایی عمومی با واژه «متاورس»، تکنولوژی جدیدی به نام ChatGPT معرفی شد که توجه مدیران عامل را به خود جلب کرد. با وجود این، هنوز به طور فعال کارکنان را برای استفاده از آن آموزش نداده‌اند. جی. پی. گوندر می‌گوید که وقوع یک شوک دیگر در دنیای کسب‌وکار، مشابه پاندمی، می‌تواند منجر به سرمایه‌گذاری و توسعه سریع‌تر فناوری‌های مجازی برای کار شود.
همچنین، در حالی که وب 2.0 به یک کابوس اطلاعات نادرست و نقض حریم خصوصی تبدیل شده‌است، هنوز فرصتی وجود دارد تا متاورس از چنین سرنوشتی نجات یابد. با این حال، برای موفقیت متاورس در محیط‌های کاری، نیازهای کارکنان باید توسط توسعه‌دهندگان برآورده شود.
